روی آوردن به تقلب و تبدیل شدن آن به یک عادت در این گونه از دانش آموزان در اغلب موارد امری است که به مسائلی از جمله محیط مدرسه، همکلاسی ها و حتی تربیت خانوادگی بازمی گردد. وقتی دانش آموزی نداند که برای چه درس می خواند و تا زمانی که به این موضوع پی نبرد که منظور از امتحان، پس دادن آموخته هایی است که در کلاس فراگرفته و یا خانواده دانش آموز فقط از فرزندش نمره قبولی بخواهد، نه این که از او جهت یاد گرفتن مطالب و مفاهیم درسی بازخواست نماید، دانش آموز نیز برای گرفتن نمره ده به هر دری می زند، حتی اگر شده با توسل به تقلب برای کسب نمره قبولی اقدام خواهد نمود. این است که او سعی می کند تا کوتاه ترین و تنهاترین راه را برای دریافت تأییدیه قبولی جهت ارائه به اولیاء را طی کند، پس آن چه که باید در کلاس های درس توسط دبیران و در خانواده ها برای اولیا و در مدرسه برای مدیران و در امتحان برای دانش آموزان اهمیت داشته باشد، مفاهیم است، نه نمره ده. البته همان طور که در ابتدا یادآور شدیم این موضوع فقط شامل حال عده ای از دانش آموزان خاص می شود و اکثر دانش آموزان از این قائده مستثنی هستند.
روزنامه کیهان 27/7/86
